Moje pierwsze zawody - bieg na 6,5km.

Wszyscy żyją maratonem, a ja do dzisiaj żyłam swoim pierwszym biegiem. Moim pierwszym po porodzie i pierwszym mojego miasta. Co prawda, nie mogę go porównywać do dystansu maratońskiego, no ale zawsze trzeba od czegoś zacząć, żeby móc się wspinać na kolejne szczeble biegowe. Ja dzisiaj swój jeden szczebelek pokonałam. Przebiegłam dystans ok. 6,5km {pojawia się też wersja 8km oO} i pokazałam sobie, że mogę.

Od dłuższego czasu po głowie chodziły mi myśli, o tym, żeby sprawdzić się w prawdziwym biegu. Planowałam 5km, ale gdy zobaczyłam, że moje miasto organizuje bieg na 6,5-8km, od razu zapowiedziałam, że wezmę w nim udział. Nic, że kosztowało mnie to dużo stresu, nieustannej paplaniny o tym jak bardzo się boję, ale jak powiedziałam, tak zrobiłam.

I oto przebiegłam swoje pierwsze 6,5km w 40 minut i 43 sekundy. Dla wielu nie będzie to rewelacyjny czas, tym bardziej, że zwycięzca zrobił ten odcinek w 23 minuty, ale dla mnie to jest duży sukces. Dlaczego? Biegam rekreacyjnie, nie jestem zawodowcem, nigdy do tego miana nie aspirowałam. Lubię biegać, lubię skakać na skakance, lubię fitness i tenisa. I niewykluczone, że w każdej z tych "dyscyplin" się sprawdzę {oczywiście, gdy będzie okazja}. Dzisiaj byłam biegaczem - amatorem. Jako jedna z niewielu. Większość uczestników {jakieś 2/3} biega zawodowo w klubach. Osoby, które zwyciężyły biegają od kilku lat na przeróżnych zawodach. Z całego serca gratuluję im tego zapału i zwycięstw. 

Ja też zwyciężyłam. Pokazałam, że kobieta po porodzie też może być aktywna, nie musi zamykać się w 4 ścianach, z pieluszką na nosie i butelką w ręce. Przy odrobinie dobrej woli innych ludzi, można spełniać swoje marzenia, także nie będąc już nastolatką. Ja dzisiaj rywalizowałam z nastolatkami, z chłopakami o jakieś 5-10 lat młodszymi, z super 38-letnią mamą trójki dzieci i panem o kilka lat starszym ode mnie. Wszyscy pokazaliśmy, że biegać można w każdym wieku.

Po dobiegnięciu czekał na mnie Synek z bukietem polnych kwiatów, moja ukochana Mama, która robiła mi zdjęcia, organizatorzy z dyplomem i reporterzy z lokalnych gazet. Przez chwilę poczułam się jak gwiazda - a to wszystko za sprawą Czekoladki, którego non stop fotografowano :P

Jak widać, biegałam w ciuchach z Lidla:

-legginsy sprawdziły się w 100%, nie uwierały, nie obcierały, nie przepuszczały powietrza, więc nie było mi zimno {a uwierzcie, że za ciepło na zewnątrz nie było},

-bluza funkcyjna - troszkę przewiewna, momentami było mi zimno, 

-kurtka - w niej przyjechałam na miejsce i założyłam po biegu - wygodna, jak na tą chwilę bez zastrzeżeń :)

-rękawiczki - po ok. 4 km musiałam je zdjąć, było mi za gorąco :P

Buty również się sprawdziły - 2 km odcinek po głębokim lekko wilgotnym piachu zdały na piątkę. Ciekawa tylko jestem, jak będzie z moimi mięśniami. Pośladki i łydki pracowały na pełnych obrotach :) Coś czuję, że jutro będą zakwasy. Na tę chwilę narzekam tylko na ból kręgosłupa, ale to chyba stres puszcza :D

A ja... w planach mam kolejny bieg :D

J.