Trening w śnieżnej scenerii.

Nie ma złej pogody na trening, są tylko słabe charaktery. To zdanie idealnie opisuje mój wczorajszy zapęd do biegu. Gdy tylko zobaczyłam przez okno, że spadł śnieg, od razu chciałam iść poczuć śnieg pod adidasami. Po założeniu o jedną więcej bluzę niż normalnie i nasmarowaniu twarzy kremem ochronnym wybyłam po raz pierwszy pobiegać po śnieżnym puchu.

Jak było? Ciężko. Nie sądziłam, że to napiszę, ale chyba nie lubię biegać w zimę. Łydki ciągnęły mnie przez cały bieg, doszło nawet do tego, że po prostu skróciłam trasę i zawędrowałam na pobliską siłownię zewnętrzną by pomaltretować brzuch.

Dzisiaj zostaję w domu i "przepraszam się" z Lisą. Mam wrażenie, że muszę troszkę odpocząć od biegania. Nie mówię, że nie wyskoczę w tygodniu na małą przebieżkę, ale przed biegiem wolałabym nie nabawić się kontuzji Achillesa {a coraz częściej odczuwam go podczas biegania. Chyba czas pomyśleć o dłuższych skarpetach}. Właściwie to coraz głębiej zastanawiam się, czy moja decyzja o zimowym biegu jest dobra. Troszkę się boję warunków na trasie i czy im podołam. Dzisiejszy ból pokazał mi, że bieganie po śniegu to nie przelewki... Ale... Mam jeszcze kilka dni, żeby zadecydować, czy podejmę to wyzwanie.

Lubicie biegać po śniegu?

J.