To już tradycja. Muszę przyznać, że z sentymentem wracam do tych biegowych wpisów, dlatego nie może zabraknąć też i tej relacji.
Niestety 2021 rok nie obfitował w zbyt wiele moich startów ze względu na pandemię. No może poza kilkoma wirtualnymi firmowymi biegami/wyzwaniami, które pozwalały mi podtrzymywać formę (a dawałam z siebie dużo w 2021, ale o tym innym razem). Dlatego tym bardziej doceniam możliwość wystartowania w zawodach razem z innymi biegaczami.
Zawody to oczywiście za duże słowo, jeśli myślimy o najfajniejszym, najbardziej zakręconym wydarzeniu biegowym, jakim jest Krakowski Bieg Sylwestrowy. Uwielbiam atmosferę tego wydarzenia, pozytywnie zakręconych ludzi i niesamowite przebrania. Dlatego z takim entuzjazmem wracam do tego biegu. Z nieskrywaną radością przyjęłam wiadomość o wznowieniu wydarzenia w 2021 (w 2020 z powodu ograniczeń i obostrzeń sanitarnych, bieg został odwołany :(). Jedynym moim strapieniem był brak pomysłu na przebranie, a jak pewnie wiecie z moich poprzednich wpisów (KLIK), uwielbiam wymyślać coraz to nowsze stroje na ten bieg (nie wiem, kto bardziej się na nie cieszy - ja, czy moi kochani znajomi :P?)
Nie ukrywam, że w tym roku miałam dziwne obawy, że w ostatniej chwili bieg zostanie odwołany ze względu na pandemię. Skutecznie hamowało to moje przygotowania do wymyślania przebrania. Właściwie to do końca listopada nie miałam w głowie niczego fajnego, czegoś co zaskoczyłoby samą mnie i wiernych znajomych, którzy kibicują mi i czekają na kolejną "Sylwestrową kreację biegową".
W końcu narodził się pomysł. Według Taty AWYKONALNY, jeśli chodzi o sam bieg. Według Mamy? "Pfff. My nie damy rady? My? To patrz!". I tak w bólach i cierpieniach, przy płaczu i śmiechu narodził się pomysł na "rozerwaną księgową" lub jak kto woli "rozerwij się w Krakowie".
Ni mniej, ni więcej rozerwana kobieta siedząca na kanapie (lub fotelu, jak kto woli. Zamysł był, że to jest kanapa, ale o tym za chwilkę). Ooo taka jak poniżej ;)
Dacie wiarę, że 30 grudnia o godzinie 20 przebranie jeszcze nie było gotowe? Część znajomych, którym nadawałam na bieżąco relację z postępów wiedziała, że istnieje wielkie ryzyko, że jednak nie pobiegnę i zostanę w Sylwestra w domu.
Niestety pierwotny projekt autorstwa mojego ukochanego, najzdolniejszego Taty okazał się za długi i za ciężki. Duża wina w tym moja, gdyż upierałam się, że chcę większą wersalkę z przerwą między nogami, a moim ciałem. Nie powiem. Powstała piękna, dopracowana kanapa obita najdokładniej jak się tylko da, przez moją utalentowaną perfekcyjną Mamę. Niestety upiornie ciężka i grawitacja skutecznie pokazywała mi, kto tu rządzi.
Ale... Przewińcie proszę ten wpis lekko do góry. Widzicie słowa mojej Mamy: "Pfff. My nie damy rady? My? To patrz!".
Nie było czasu na złość, smutek, żal, płacz czy śmiech. Tu trzeba było działać. Zapadła decyzja. Zmniejszamy wymiary! A Tacie dwa razy powtarzać nie musiałam. W ruch poszła piła, wiertarka (przepraszam Sąsiadów za całodzienne wiercenie :P), na nowo taker tapicerski. I tak powstała pomniejszona wersja idealnej wersalki :) Równie piękna i słodka :P
Co prawda, w międzyczasie narodziły się inne trudności - moje wymysły i prośby o ulepszenie tego, czy tamtego, że przecież nogi nie mogą leżeć tak, bo to nieładnie, że szarfa nie może być tak bo mnie gniecie - ale mój zgrany rodzinny team robił wszystko, by moja wizja była w zgodzie z tym, co fizycznie widziałam na własne oczy w lustrze. I tak oto powstała konstrukcja, jak poniżej.
Szczerze? Nie wiem, ile ważyła całość. Pewnie dużo. Dobra, na pewno dużo, bo musiałam ją nieść z Galerii Krk (tak, kolejny raz byłyśmy widowiskiem w Galerii :P) na miejsce startu z Mamą, a i tak było ciężko. Ale czy to ważne? I co tego, że dzisiaj ledwo się ruszam i mam zakwasy każdego kawałka ciała. Dałam radę! 5km. 60minut, bo tyle mniej więcej trwał mój "bieg" z fotelo-wersalką na plecach. Tak, tak. Na plecach. Nie było żadnych kółek, żadnych podpórek ;) Ale nikt nie mówił, że będzie łatwo. Prawda?
Tata z wielką obawą wypuścił mnie na bieg, do końca miał wątpliwości, czy konstrukcja się sprawdzi, czy się nie przewrócę, czy nie zaplątam w tkaninę wersalki, czy nie opadnę z sił, ale ja do końca wierzyłam, że wszystko się uda (dobra, miałam dwie chwile zwątpienia, czy dojdę do końca, ale to już podczas marszu. Ale i tutaj niezwodna była moja Mama, która uratowała sytuację i wsparła mnie jak tylko umiała najlepiej :P Wszystko inne było w mojej głowie)
O trudach samego biegu nie będę może dzisiaj pisać. W planach mam nagranie odcinka z tworzenia przebrania, w którym być może uda mi się wspomnieć, jakie emocje towarzyszyły mi podczas samego 5km "biegu". Odsyłam na kanał NaszeCzekoladowePodróże
Pssst. Odcinek juz jest:
Ze swojej strony chciałam pogratulować każdemu biegaczowi, każdej osobie, która miała w sobie tyle radości, inwencji twórczej i chęci wymyślenia przecudownego przebrania. Jesteście najlepsi i tak naprawdę, bez względu na wyniki, każdy z nas jest zwycięzcą.
Potwierdzeniem tego niech będzie fakt, że nawet na czas samego biegu wyszło dla nas słońce, a przecież od samego rana lało! To też zasługa mojej Mamy, znajomych i siły wyższej, która nas wspiera!
Pochwalę się Wam i zdradzę, że nasze trudy zostały docenione przez Jury 17. Krakowskiego Biegu Sylwestrowego i nasze przebranie zostało wyróżnione 1 miejscem w kategorii "Indywidualne Przebranie". Szok, radość i wielkie docenienie także i w tym roku. Dziękujemy!
Nie wiem skąd we mnie ten optymizm, po prostu wiedziałam, że ten rok dał nam tak w kość, że chociaż na koniec musi nam się coś udać. NAM. Całej Rodzinie. Bo jesteśmy silni, wytrwali, pracowici i damy radę ze wszystkim. Prawda? Damy...
2022. Proszę, potwierdź, że to koniec niemiłych doświadczeń i, że czeka nas tylko samo dobro...
Ja sobie, mojej rodzinie i przyjaciołom życzę ZDROWIA! A Wam wszystkiego o czym marzycie.
I pamiętajcie, bądźmy dla siebie dobrzy. Bawmy się, cieszmy i nie utrudniajmy sobie życia, bo ono samo w sobie jest cholernie ciężkie.
J.
Czy w tym roku również organizowany jest bieg Sylwestrowy?
OdpowiedzUsuńTak :)
Usuń